Rondreis Noord-Portugal en Douro met huurauto

Dit natuurpark ligt lang uitgestrekt over zo'n 120 kilometer en vormt de natuurlijke grens tussen Portugal en Spanje in het noordoosten. Het gebied omvat zo'n 190.000 ha, waarvan ruim 85.000 op Portugees grondgebied. De Douro rivier en een zijrivier Agueda vloeien door het natuurpark door brede en smalle dalen. Twee hoogvlaktes begrenzen het natuurpark. In het noorden met de Mirando do Douro en met de Figueira de Castelo Rodrigo in  het zuiden. De hoogste toppen liggen er op 700 en 800 meter. Het zijn vooral granietrotsen die je er vindt. Je kan er korte als lange uitgestippelde wandelroutes doen met fraaie uitzichten op rivier en dal. De gieren kunnen mogelijk hoog boven je hoofd rondcirkelen. Enkele dorpjes die deel uitmaken van het park zijn Miranda do Douro, Freixo de Espada à Cinta en Figueira de Castelo Rodrigo.  

De Serra da Marofa is een grensgebied tussen Portugal en Spanje. Het gebied lijkt op het eerste zicht beetje verlaten met een lint van rotsen en plukjes groen. In die natuur liggen een paar bergdorpjes verspreid met een uniek karakter. Het zijn immers versterkte kleine bolwerken. Dat moest wel om zich te kunnen verdedigen tegen de niet aflatende invallen langs Spaanse zijde. Die bescherming doe je het best met versterkingen op te trekken. Tijdens de middeleeuwen kwam zodoende een verdedigingslinie tot stand aan de oostelijke zijde van Portugal over ruim 100 kilometer in het onherbergzaam gebied van de Serra da Marofa. Soms werd de strijd tegen de Spanjaarden zwaar verloren en moesten de forten vanaf de grond worden heropgebouwd. Soms werd er eens gewonnen en dat werd dan vaak als een mirakel van God beschouwd waarna een kapel of kerk verrees als bedanking. Rond die kerk werden dan huisjes gebouwd en dat was vaak de aanzet van een bergdorpje. Almeida, Castel Rodrigo, Pinhel zijn mooie voorbeelden daar van.

De burchtsite van Almeida heeft een stervorm met zes grote en zes kleine bastions. Ze verrezen halfweg de 17de eeuw en zijn vandaag nog zo goed als intact. Een historisch museum, gehuisvest in kazematten, brengt het verhaal van de versterkte dorpen langs de Spaans-Portugese grens.

Op een heuvel van de Serra da Marofa staat een paleis Cristóvão de Moura, tenminste wat er van overblijft. In de directe omgeving ligt het dorpje Figueira de Castelo Rodrigo waar de Igreja Matriz mooi houtsnijwerk bevat. 

Wil je een pracht van een panorama over de Serra da Marofa, dan moet je maar eens naar een Christusbeeld met open gespreide armen. Het staat op een  hoogte van 975 meter vanaf het uitzichtpunt Miradouro da Serra.

Pinhel heeft een kasteel gehád, maar van het 14de eeuws fort zijn nog slechts twee donjons overgebleven. In het dorpje wandel je over steegjes, steil en met keien aangelegd. Een kerkje, een klein museum en ruïnes van nog een kerk zijn er de bezienswaardigheden.           

Peneda-Gerés is het enige nationaal park van Portugal ten oosten van de badplaats Viana do Castelo. Op een oppervlakte van meer dan 70.000 ha tref je er een rijke fauna en flora. Dat is mede te danken aan een mix van het Noord-Europese en mediterrane ecosysteem. Hier groeien verschillende soorten eik, en vooral ook gaspeldoorn en heide. Vossen, reeën, wilde pony's, otters en een grote kudde Barossã runderen kan je er spotten. Het gebergte bestaat voornamelijk uit graniet. De Serra do Gerès is met zijn 1538 meter de hoogste piek. Het landschap vormt een bonte mengeling van bos, bergweides, heide, diepe dalen, grillige rotsformaties, watervalletjes, meertjes. Er zijn bewegwijzerde wandelpaden die niet altijd makkelijk te belopen zijn.  

Met de beperkte mogelijkheden wordt toch aan landbouw gedaan, in terrasvorm. Hier en daar vind je nog gehuchten waar in de zomer wordt gewoond en aan akkerbouw en wat veeteelt voor eigen gebruik wordt gedaan, maar in de winter wordt hier niet geleefd en trekken de bewoners elders. Al wonen de meesten nu wel in de grotere dorpjes in het dal: Soajo, Gerês en Castro Laboreira. Heel bijzonder zijn de 'espigueiros', die doen denken aan een graftombe zelfs met een kruisbeeld op de top maar in feite zijn dit opslagplaatsen voor mais en graan.